မိုင္ကခ်ဴး
ဆင္တဲဝျမတ္မင္း
(၁၉၉၉ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ စတိုင္သစ္မဂၢဇင္း အမွတ္၇၆)
ညေနမိုးခ်ဳပ္လို႔အေနာက္ဘက္ေတာင္တန္းမွာ ေနလုံးႀကီးဝင္သြားေတာ့ လက္ဖက္ခင္းထဲက ျပန္လာခဲ့ၾကတယ္။ အျပန္လမ္း မွာကၽြန္မမလႈပ္ခ်င္ဘူး။ ေျခေထာက္ကလည္းေညာင္း၊ လက္ကလည္းနာ၊ လက္ဖက္ပလိုင္းလည္းထမ္းလာရတာဆိုေတာ့ ေခါင္းလည္း က်ိန္းလွၿပီ။ အေ႐ြးတို႔ေမာင္ႏွမက အိမ္အျပန္လမ္းမွာ မေမာမပန္း စကားေတြေျပာေနေပမယ့္ တစ္ေနကုန္လက္ဖက္ခူးရေတာ့ ကၽြန္မ မလႈပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ ထမင္းလည္းဆာလွၿပီ။
]အိုးမေလာ့}႐ြာနားက ျဖတ္လာေတာ့ ကၽြန္မတို႔လိုပဲ လက္ဖက္ခူးျပန္လာတဲ့လူေတြ ပလိုင္းကိုယ္စီနဲ႔. . .။ ဗမာေတြ၊ ရွမ္းေတြ၊ ပေလာင္ေတြ. .တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ လွမ္းစကားေျပာလို႔.. . . ။ ပေလာင္သီခ်င္းေတြလည္းဆိုလို႔.. . . ။ သူတို႔ က်ေတာ့လည္းေမာတယ္.. ပန္းတယ္ဆိုတာ ရွိဟန္မတူဘူး။ အင္း. . .သူတို႔ရဲ႕ဘ၀ကို သူတို႔ေပ်ာ္ေမြ႕ေနၾကပါကလား.. ။
ေရေခ်ာင္းေရာက္ေတာ့ ကၽြန္မတို႔လည္း မ်က္ႏွာသစ္ၾက၊ ေရေသာက္ၾကနဲ႔ခဏနားၾကတယ္။ တျခား႐ြာက လက္ဖက္ခူးျပန္ လာတဲ့ ပေလာင္ေကာင္ေလးေတြလည္း ေအာ္က်ယ္ေအာ္က်ယ္နဲ႔ စကားေျပာရင္း ကၽြန္မတို႔နားေရာက္လာတယ္။ ကၽြန္မတို႔. . .ေရ ေခ်ာင္းကအထြက္. . .သူတို႔လည္းေရေခ်ာင္းနားအေရာက္ . . ေ႐ႊေအးနဲ႔အေ႐ြးကို ပေလာင္လိုလွမ္းေအာ္ေျပာေနတယ္။ ကၽြန္မနား မလည္ဘူး။ စကားသံေတြက ဆူညံေနတယ္။ ေမာေမာရွိတာနဲ႔ ေက်ာင္းေနဖက္သူငယ္ခ်င္းေ႐ႊခင္ေျပာ. .ေျပာေနတဲ့ ပေလာင္စကားနဲ႔ သူတို႔ကို လွမ္းေျပာလိုက္တယ္။
]]ေဟး. . .မိုင္ကခ်ဴး.. }}
ကၽြန္မအသံက ေရေခ်ာင္းျဖတ္မသြင္းခင္မွာပဲ ပေလာင္ေကာင္ေလးေတြရဲ႕ ]ဝါး}ကနဲရယ္သံကို ၾကားရေတာ့ ကၽြန္မရွက္သြား တယ္။ ေ႐ႊေအးနဲ႔ အေ႐ြးတို႔ကလည္းကၽြန္မကိုၾကည့္ၿပီး ရယ္ေနၾကတယ္။ အင္း. . .တန္းခန္းထဲမွာ ]ဟိုက္ေတာင္႐ြာ}က ပေလာင္မေလး ေ႐ႊခင္ေျပာတဲ့ ]]မိုင္ကခ်ဴး}}ဆိုတဲ့အဓိပၸါယ္ဟာ ဘာမွန္းမသိဘဲေျပာမိတာေတာ့ မွားၿပီထင္ပါရဲ႕။ ကၽြန္မတို႔ စကား တစ္ခြန္းေျပာတိုင္းေ႐ႊခင္က လက္ၫႈိးေလးနဲ႔ ပါးျပင္ ထိခတ္ရင္း ]]မိုင္းကခ်ဴး}}လို႔ အၿမဲတမ္းေျပာတဲ့စကားသံက နားထဲစြဲေနၿပီ။
]]အေ႐ြး အဲဒီေကာင္ေလးေတြက ဘာလို႔ရယ္တာလဲ. . .}}
ကၽြန္မသိခ်င္လို႔ အေ႐ြးကိုေမးေတာ့ ေ႐ႊေအးကၾကားျဖတ္ၿပီး . .
]]မခ်ိဳေျပာတဲ့စကားက ရယ္စရာပါေနတာကိုး...}}
]]ဘာ. . ငါ့စကားက ရယ္စရာ. . .ဟုတ္လား. . ။ ေနပါဦး.. ဘယ္လိုရယ္စရာလဲ. . }}
]]ခုနက အက်င္းတို႔က ကၽြန္ေတာ္တို႔ကို ပေလာင္လိုလွမ္းေျပာတယ္။ မင္းတို႔အိမ္မွာ အပ်ိဳမေခ်ာေခ်ာေလးေရာက္ေနတယ္လို႔ ၾကားတယ္။ ညက်.. လာလည္မယ္လို႔ေျပာတာေလ. . . ။ အဲဒါကို မခ်ိဳက မိုင္ကခ်ဴးလို႔ေျပာေတာ့ သူတို႔ရယ္တာေပါ့. . .}}
]]ေနပါဦး. . . မိုင္ကခ်ဴးဆိုတာဘာတဲ့လဲ. . }}
]] မိုင္ကခ်ဴးဆိုတာက. . မင္း. . ညာတယ္လို႔ေျပာတာ. . ။ သူတို႔ေျပာလိုက္တဲ့စကားကို မခ်ိဳက ]မင္းညာ တယ္}လို႔ေျပာေတာ့ သူတို႔သိပ္သေဘာက်သြားတယ္။ ဗမာမက ပေလာင္လိုျပန္ေျပာတတ္ပါလားဆိုၿပီး ပိုသေဘာက်ေနတာေလ. . }}
ေ႐ႊေအးရွင္းျပမွပဲ ကၽြန္မလည္းက်ိတ္ၿပဳံးေလးၿပဳံးမိတယ္။ အဲဒီစကားကိုလည္း တိုးတိုးေလး႐ြတ္ဆိုလိုက္မိတယ္။
]] မိုင္ကခ်ဴး}}
အိမ္ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ပလိုင္းခ်ၿပီး နားမယ္ႀကံတုန္းရွိေသး. . ။ လက္ဖက္ခ်ိန္ရျပန္တယ္။ သားအမိႏွစ္ေယာက္ခူးတာ ၁၃ ပိႆာရတယ္။ အေမက ေရသြားခပ္ဦးဆိုလို႔အေ႐ြးနဲ႔လိုက္ခဲ့တယ္။ ဝါးက်ည္ေတာက္ေတြပလိုင္းထဲထည့္ၿပီး သြားခပ္ရတယ္။ ေရ ေခ်ာင္းကလည္း ႐ြာအေရွ႕ဘက္ လၽွိဳႀကီးထဲမွာ. ..။ အိမ္နဲ႔ေတာ္ေတာ္လွမ္းတယ္။ ေရခပ္ကအျပန္မွ ထမင္းခ်က္ရမွာ။ အေမ ထမင္းခ်က္ရင္ ကၽြန္မက လက္ဖက္လိမ္း(လက္ဖက္နယ္)ရမွာ. . ။ တစ္ခါမွလည္း မလုပ္ဘူးေတာ့ ျဖစ္မွျဖစ္ပါ့မလား။ ေအးေလ. . ဒီေန႔ေတာင္ မခူးတတ္ခူးတတ္နဲ႔ ခူးၿပီးသြားၿပီမဟုတ္လား. . ။ အလုပ္ကပဲသင္သြားမွာပဲမဟုတ္လား. .။ လက္ဖက္ခူးတဲ့လူက လက္ဖက္ခူးၿပီး ေပါလိန္း..မဲလိန္းဆီအပ္႐ုံနဲ႔တာဝန္က မၿပီးေသးဘူး။ ကိုယ္ခူးလာတဲ့လက္ဖက္ေတြကို ေပါင္းအိုးႀကီးေတြနဲ႔ထည့္ ေပါင္း..၊ ၿပီးရင္အဲဒီလက္ဖက္ပူပူႀကီးကို လက္ထဲထည့္ၿပီး တစ္ၫြန္႔စီျဖစ္ေအာင္၊ ေသးေသးေလးေတြျဖစ္ေအာင္ လိပ္ရတယ္။ အဲဒါကို လက္ဖက္လိမ္းတယ္လို႔ ပေလာင္ေတြကေျပာၾကတယ္။
ကၽြန္မတို႔ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ လက္ဖက္ေတြကို ေပါင္းအိုးထဲကသြန္ခ်စ ပဲရွိေသးတယ္။ မေလး၊ မရွမ္းမ၊ ကိုကံရွိန္နဲ႔ အေမတို႔လက္ဖက္စ လိမ္းေနၿပီ။အေမ့ကို ထမင္းခ်က္ဖို႔ေျပာၿပီးကၽြန္မလက္ဖက္စလိမ္းလိုက္တယ္။ ေပါင္းအိုးထဲကခ်ခ်ခ်င္းလက္ဖက္ ေတြစု႐ုံးၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔တဖ်ပ္ဖ်ပ္ လွည့္႐ိုက္လိုက္တယ္။ အို. . ပူလိုက္တာ. . ပူလိုက္တာ။ လက္ဖက္႐ြက္ ျပားျပားေလးေတြ ကိုလိပ္ေအာင္လွည့္ပတ္နယ္ရတာ မလြယ္လွပါလား။
]]မခ်ိဳ. . ကၽြန္ေတာ္တို႔ကူလိမ္းမယ္. . }}
ဝဲတဲတဲ အသံကို ေမာ့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ ကၽြန္မကို ဝိုင္းဟားတဲ့ေကာင္ေတြ. ..။ အသားျဖဴျဖဴ၊ အရပ္မနိမ့္မျမင့္နဲ႔ ေကာင္ေလးက ကၽြန္မကို ၿပဳံးစပ္စပ္နဲ႔ မဝံ့မရဲၾကည့္ေနတယ္။
]]ေနပါေစ. . ရပါတယ္. .}}
ကၽြန္မလက္ေတြပူေနၿပီ။ လက္ဖက္ေတြက အမ်ားႀကီး က်န္ေသးတယ္။ ကၽြန္မစကားမဆုံးခင္မွာပဲ ပေလာင္ေကာင္ေလး သုံးေယာက္ကၽြန္မနားေရာက္လာတယ္။
]]မခ်ိဳ.. ထိုင္ေန. . ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔လိမ္းမယ္. . . }}
သူတို႔သုံးေယာက္ေပါင္းအိုးထဲက လက္ဖက္ေတြကို ခပ္ႀကီးႀကီးစု႐ုံးၿပီး လက္ႏွစ္ဖက္နဲ႔ ကၽြမ္းကၽြမ္းက်င္က်င္နယ္တယ္။ ခဏၾကာေတာ့ ကၽြန္မတို႔တစ္ဖြဲ႕လုံးရဲ႕လက္ဖက္ေတြ အားလုံးၿပီးသြားတယ္။
]]မခ်ိဳရွိတာေကာင္းတယ္။ ျမန္ျမန္ၿပီးတယ္။ အက်င္းတို႔ေန႔တိုင္းမခ်ိဳကိုလာၿပီး လက္ဖက္ကူလိမ္းေနာ္. }}
လိမ္းၿပီးသား လက္ဖက္ဖ်ာႀကီးေတြကို ေ႐ႊ႕ရင္း ေ႐ႊေအးကေျပာလိုက္တယ္။ အက်င္းမ်က္ႏွာကို ကၽြန္မလွမ္းၾကည့္လိုက္ ေတာ့ ရွက္ကိုးရွက္ကန္း အမူအယာနဲ႔ ေခါင္းငုံ႔သြားတယ္။ ကၽြန္မစိတ္ထဲမွာ အက်င္းတို႔သုံးေယာက္ကို က်ိတ္ၿပီး ေက်းဇူးတင္မိ တယ္။ သူတို႔လာကူလို႔ေပါ့. . ။ ႏို႔မို႔ဆိုရင္ ကၽြန္မလက္ေတြ အေရခြံ ကၽြတ္ကုန္မလားပဲ. . ။ ကိုကံရွိန္၊ မေလး၊ မရွမ္းမတို႔က ေတာ့ အက်င္းတို႔ကို ေက်းဇူးမတင္ဘူး။ ကၽြန္မကိုပဲ ေက်းဇူးတင္တဲ့အၾကည့္နဲ႔ၾကည့္ေနၾကတယ္။
]]ေ႐ႊေအး. . . ေဟာင္ေပါင္း. . ေဟာင္ေပါင္း. . }}
]]အေ႐ြး. . . ေဟာင္ေပါင္း. . ေဟာင္ေပါင္း. . }}
မနက္အေစာႀကီးအိမ္ရွင္ ေပါလိန္း(လက္ဖက္ၿခံပိုင္ရွင္ အမ်ိဳးသား)က သူ႕သားသမီးႏွစ္ေယာက္ကို ထမင္းစားဖို႔ ႏႈိးေခၚ ေတာ့မွ ကၽြန္မလည္း အိပ္မႈန္စုံမႊားနဲ႔လူးလဲထလိုက္တယ္။ အေမတို႔အားလုံးက ထမင္းခ်က္ၿပီးလို႔ ခ်ိဳင့္ထဲေတာင္မွ ထည့္ေနၾကၿပီ။ ဟင္းကေတာ့ အျခားမရွိဘူး။ မဲလိန္း(လက္ဖက္ၿခံပိုင္ရွင္အမ်ိဳးသမီး)ေပးတဲ့တိုဟူးခ်ဥ္နဲ႔ မုန္ညင္းခ်ဥ္ပဲ. . ။ သူတို႔ကေတာ့ ဒီဟင္းႏွစ္မ်ိဳးကို ပဲ တစ္လွည့္စီစားေနၾကတာ. ။ ဟင္းကေတာ့ အလကားေပးတယ္။ ဆန္ကေတာ့ ကိုယ့္ဆန္နဲ႔ကိုယ္. .။ ေတာင္ေပၚမွာ ဆန္တစ္ျပည္ တစ္ရာ့ငါးဆယ္က်ပ္တဲ့။ ေဘာ္တြင္းမွာ တစ္ရာ့တစ္ဆယ္. . တစ္ရာ့ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ပဲရွိတာ။ ေတာင္ေပၚ႐ြာေတြမွာ အစစ ေဈးႀကီးတယ္။
ဟိုး.. အရင္ႏွစ္ေတြကဆိုရင္ ပေလာင္ေတြက သူတို႔အိမ္မွာ ထမင္းေကၽြးၿပီး လက္ဖက္ခူးခိုင္းတာ။ သူ႕ထမင္းစားဆိုရင္ လက္ဖက္တစ္ပိႆာ တစ္ဆယ္ေပးတယ္။
ခူးခ်င္တဲ့လူက ကိုယ့္ထမင္းကိုယ္စားၿပီး လာခူးရင္ရတယ္။ တစ္ပိႆာ အစိတ္ေပးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီႏွစ္ . . ေ႐ႊဖီခ်ိန္ မွာလက္ဖက္ခူးတဲ့လူတအားနည္းသြားတယ္။ ကၽြန္မတို႔သားအမိေတာင္မွ ကိုယ့္ဆန္နဲ႔ကိုယ္ေတာင္ေပၚသယ္ၿပီး လက္ဖက္ခူးရမယ္ ဆို ရင္ေတာ့ မသြားေတာ့ဘူးလို႔ ဆုံးျဖတ္ထားတာ။ ဒါေပမယ့္ အေဖ့ရဲ႕မိုင္းလစာနဲ႔မေလာက္ေတာ့ လက္ဖက္ခူးလိုက္လာခဲ့ရတာေပါ့ေလ. .။ေႏြေက်ာင္းပိတ္ရက္လည္း အလကားမေနရဘူးေလ. . ။ ေဘာ္တြင္းအလုပ္သမားေတြအဖို႔ ေ႐ႊဖီေပၚခ်ိန္ဟာ ေငြေပၚခ်ိန္မဟုတ္ လား။ တစ္ႏွစ္လုံးယူသုံးထားတဲ့ အေႂကြးေတြကို ဒီေငြနဲ႔ပဲ ဆပ္ရတာပဲမဟုတ္လား။
ဒီမနက္ လက္ဖက္ခင္းသြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ မေန႔ကေလာက္ မခ်မ္းဘူး။ ညကလည္း သိပ္ၿပီးမခ်မ္းဘူး။ မိုးတိမ္ေတြက ျပည့္လို႔.. ။ ေနေရာင္ေတာင္မျမင္ရေသးဘူး။ သႀကၤန္နီးလို႔မိုးရိပ္ျပတယ္ထင္ပါရဲ႕။ သႀကၤန္ကို ေရာက္ေတာ့မွာပါလား။ သႀကၤန္မိုး႐ြာ ဖို႔ မိုးရိပ္ေတြဆင္ေနတယ္ထင္ပါ့.. ။
]]ေဝး.. မခ်ိဳ..လက္ဖက္ခူးသြားၿပီလား. . }}
]အိုးမေလာ့}႐ြာေဘးရဲ႕ ခင္တန္းေပၚေရာက္ေတာ့ ခပ္လွမ္းလွမ္းလက္ဖက္ၿခံထဲက လွမ္းေခၚသံၾကားလို႔လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ လြယ္အိတ္ရွည္ရွည္ႀကီးေတြလြယ္ၿပီး လက္ဖက္ခူးေနတဲ့ အက်င္း(အိုက္က်င္း)၊ အေအး(အိုက္ေအး)နဲ႔ အလန္း(အိုက္လန္း).. . ။
]]ေအး..ေအး.. လက္ဖက္ခူးသြားၿပီေဟ့...}
ကၽြန္မလည္းသူတို႔ကို ျပန္ေအာ္ေျပာလိုက္တယ္။
]]အက်င္းေရ. .}}
ခပ္လွမ္းလွမ္းေရာက္မွ သတိရလို႔ ကၽြန္မလွမ္းဟစ္လိုက္တယ္။
]]ဘာလဲမမ. .၊ ဘာလဲ မခ်ိဳ. .}
ပေလာင္သံဝဲဝဲနဲ႔ ]မမ}လို႔ေျပာတဲ့အသံေလးကို ကၽြန္မသိပ္သေဘာက်ၿပီး ပါးစပ္ဖြင့္ရယ္မိတယ္။ ]မမ}တဲ့၊ ငါနဲ႔ သက္တူ ႐ြယ္တူေလာက္ပဲရွိတဲ့ဥစၥာမ်ား. .။ ကၽြန္မရယ္ေတာ့ အက်င္း ရွက္ေနမယ္ထင္ရဲ႕. .။ အင္မတန္ အရွက္ႀကီးတတ္တဲ့အက်င္း. .။
မေန႔ညကလည္း အက်င္း၊ အေအးနဲ႔ အလန္းတို႔ ကၽြန္မဆီလာလည္ၾကေတာ့ ထင္းမီးဖိုႀကီးေဘးမွာ ကၽြန္မထိုင္ေပးေနရ တယ္။ ပေလာင္ထုံးစံက တစ္မ်ိဳး. . ။ မိန္းမပ်ိဳရွိတဲ့အိမ္ကို ေယာက္်ားေလးလူပ်ိဳလာလည္လို႔ရတယ္။ အိမ္ေအာက္ေလွခါးရင္းမွာ ဖိနပ္ေတြရွိေနၿပီဆိုရင္ လူပ်ိဳတစ္ဖြဲ႕ေရာက္ေနၿပီဆိုတာသိၿပီ။ ဒါဆိုရင္ ေနာက္လာတဲ့လူပ်ိဳေတြက အိမ္ေပၚမတက္ေတာ့ဘဲ တန္းၿပီး လွည့္ျပန္သြားၾကတယ္။ ပေလာင္မဟုတ္ေပမယ့္ သူ႕႐ြာေရာက္ေတာ့ သူ႕ထုံးစံအတိုင္း လိုက္ရတယ္။ ကၽြန္မစိတ္ထဲေတာ့ ဆန္းၾကယ္ ေနတယ္ေလ။ ညတုန္းကလည္း အက်င္းကကၽြန္မနဲ႔ စကားေျပာခ်င္ေပမယ့္ ရွက္ေနလို႔လားမသိဘူး။ ထမင္းစားေရေသာက္ ပဲေမး တယ္။ ေျပာတယ္။ သူတို႔အခ်င္းခ်င္းေျပာတာမ်ားတယ္။ ကၽြန္မလည္း ေညာင္းလြန္းလို႔ အိပ္ခ်င္ေပမယ့္ အက်င္းတို႔အားနာတာနဲ႔ပဲ ထိုင္ေပးေနရတယ္။ ညေနက လက္ဖက္ကူလိမ္းေပးထားတာမဟုတ္လား...။ အိပ္ရာထဲဝင္ရင္႐ိုင္းသြားမယ္ေလ. . ။ ညသူတို႔ျပန္မွ ကၽြန္မလည္းအိပ္ရတယ္။ သူတို႔ျပန္သြားေတာ့ သန္းေခါင္ေတာင္ေက်ာ္ေနၿပီ။ ျပန္သာသြားေရာ အက်င္းကရွက္တတ္လို႔ ကၽြန္မ ကိုေတာင္ရဲရဲၾကည့္သြားဟန္မတူဘူး. .။ အခုလည္း ကၽြန္မရယ္သံၾကားေတာ့ ရွက္ရွက္နဲ႔ျပန္ေမးေနတယ္ထင္တယ္။
]]ဘာလဲမခ်ိဳ. .}}
]]ညေနက်လက္ဖက္ကူလိမ္းေပးဦးမလား. .}}
]]ကူလိမ္းေပးမွာေပါ့. .။ ညေနက် မခ်ိဳဆီကို ကၽြန္ေတာ္တို႔ လာခဲ့မယ္. .}}
]]အက်င္း]ကခ်ဴး}ေနတာပါ. . ။ တကယ္လာမွာ မဟုတ္ဘဲနဲ႔}}
]] ကၽြန္ေတာ္. . မ]ကခ်ဴး}ဘူး. .မခ်ိဳ. . ။ ညေန တကယ္လာမွာ. . }}
အက်င္းရဲ႕ပေလာင္သံဝဲဝဲေလးဟာ ကၽြန္မနားထဲက မထြက္ဘူး။ တျခားလူေတြေျပာတဲ့ အသံနဲ႔မတူဘဲတစ္မ်ိဳး နားေထာင္ ေကာင္းေနတယ္။
ည ေမွာင္ရီသန္းလို႔ လက္ဖက္ခူးကျပန္လာၿပီး ခဏအၾကာဆိုရင္ အက်င္းတို႔သုံးေယာက္ ေရာက္လာၿပီး ကၽြန္မတို႔ကို ကူၿပီး လက္ဖက္လိမ္းေတာ့တာပဲ။ ညေနတိုင္း ကူလိမ္းရမယ့္ တာဝန္ကို အက်င္းက အပိုင္ယူထားသလိုပဲ။
]]မခ်ိဳရွိတာ ေကာင္းတယ္. . ။ လက္ဖက္လိမ္းတာ ျမန္ျမန္ၿပီးတယ္။ ပေလာင္ေတာင္ကေန ျပန္သြားမွာ ႏွေျမာတယ္. . }}
ေန႔တိုင္လိုလို အက်င္းတို႔ လက္ဖက္ကူလိမ္းေပးေတာ့ အိမ္ရွင္ေ႐ႊေအးက ေနာက္ေနာက္ေျပာင္ေျပာင္ ေျပာေနတယ္။
]]သမီးေခ်ာေတာ့ အရပ္ေျပာတဲ့. .။ မခ်ိဳေခ်ာေတာ့ တို႔သက္သာတာေပါ့. .}}
ကၽြန္မတို႔အဖြဲ႕ထဲက မရွမ္းမကလည္း မထိတထိစတယ္။
]] အေဒၚ့သမီးေတာ့ ပေလာင္႐ြာမွာပဲ ေနခဲ့ရေတာ့မယ္ထင္တယ္ေနာ႔. .}}
မေလးကေတာ့ အေမ့ကို စိုးရိမ္သလို က်ီစယ္ေနတယ္။
သူတို႔က ရယ္႐ြန္းပတ္႐ြန္းနဲ႔ ေနာက္ေျပာင္ေနတာကို ကၽြန္မက ၿပဳံးေနေပမယ့္ အက်င္းကေတာ့ ေခါင္းႀကီးငုံ႔ၿပီး လက္ ဖက္လိမ္းေနေတာ့တာပဲ။ လက္ဖက္လိမ္းရင္း ထမင္းစားေရေသာက္ နားလည္ေအာင္ ကၽြန္မလည္းပဲ ပေလာင္စကားသင္တယ္။ကၽြန္မ က ခ်က္ခ်င္းလက္ငင္း ပေလာင္လိုျပန္ေျပာလိုက္တဲ့အခါမ်ား အက်င္းတို႔အဖြဲ႕ သိပ္သေဘာက်ၾကတယ္။ ပေလာင္သံဝဲဝဲနဲ႔ ခ်ီးက်ဴး တတ္ၾကတယ္။အိမ္ရွင္ေ႐ႊေအးနဲ႔ အေ႐ြးတို႔ေမာင္ႏွမကလည္း အက်င္းနဲ႔ ကၽြန္မစကားေျပာရယ္ေမာေနရင္လိုက္ရယ္ေနတတ္တယ္။
ဒီလိုနဲ႔ ကၽြန္မလည္း ဒီ႐ြာေလးမွာ လက္ဖက္ခူးရတာ ေပ်ာ္ပိုက္လာတယ္။ အက်င္းတို႔စားတဲ့ တို႔ဟူးခ်ဥ္၊ မုန္ညင္းခ်ဥ္၊ မၽွစ္ခ်ဥ္ကို ႀကိဳက္လာတယ္။ ပန္လုံးေရ ေသာက္ရတာခ်ိဳလာတယ္။ ပေလာင္စကားေတြေျပာရတာ ခံတြင္းေတြ႕လာတယ္။ ႐ိုးသားတဲ့ သူတို႔အၿပဳံးေတြကို ႏွစ္သက္လာတယ္။ ည. . ညမွာ ထင္းမီးဖိုႀကီးေဘးထိုင္ၿပီး အက်င္း၊ အေအး၊ အလန္းတို႔နဲ႔ ရယ္ပြဲဖြဲ႕ရတာကို ေပ်ာ္႐ႊင္လာတယ္။ ေန႔ခင္းလက္ဖက္ခူးလို႔ ပင္ပန္းတာေတာင္ ေမ့ေနတတ္တယ္။ အက်င္းတို႔ျပန္သြားမွာကို စိုးရိမ္ေနမိတယ္။ အေမက ]]အိပ္ေတာ့ေလ. .သမီး။ မနက္လည္း လက္ဖက္ခူသြားရဦးမွာ..}} လို႔ေျပာမွ အက်င္းက အလိုက္တသိနဲ႔ ]]အေမႀကီးက အိပ္ခ်င္ေနၿပႌ။ တို႔ျပန္ၾကရေအာင္.. }}ဆိုၿပီးသူတို႔ျပန္သြားမွ ကၽြန္မလည္းအိပ္ရာထဲဝင္ခဲ့တယ္။
ဒီေန႔က်ေတာ့ အေအးနဲ႔ အလန္းတို႔မပါဘဲ အက်င္းတစ္ေယာက္တည္း လာလည္တယ္။ သူ႕ၾကည့္ရတာ ကၽြန္မကိုတစ္ခုခု ေျပာခ်င္ေနသလိုပဲ။ ထင္းမီးဖိုႀကီးေဘးမွာ အၾကာႀကီးထိုင္ေနေပမယ့္ စကားကေတာ့ တစ္ခြန္းမွမထြက္ဘူး။ ကၽြန္မလည္း သူစကား ေျပာလာေအာင္ မခံခ်င္တဲ့စကားေျပာလိုက္တယ္။
]]အက်င္း အရက္ေသာက္လာတယ္ထင္တယ္. . }}
]]မေသာက္ပါဘူး. .မမ၊ အဲ. .မေသာက္ပါဘူး. .မခ်ိဳ}}
မဟုတ္ေၾကာင္းကို လက္နဲ႔ခါျပေတာ့ ကၽြန္မအရမ္းရယ္ခ်င္တယ္။ ဒါေပမယ့္ရယ္ခ်င္စိတ္ကိုခ်ိဳးႏွိမ္ၿပီး. . .
]]ေသာက္လာပါတယ္. .။ မ်က္ႏွာၾကည့္ရင္သိပါတယ္။ အက်င္း]ကခ်ဴး}ေနတာပါ}}
]]ကၽြန္ေတာ္မ]ကခ်ဴး}ဘူးမခ်ိဳ။ ကၽြန္ေတာ္. . .မ]ကခ်ဴး}တတ္ပါဘူး}}
အဲဒီညက ညနက္အထိမေနေတာ့ဘဲ ေစာေစာျပန္သြားတယ္။ ကၽြန္မမ်က္စိထဲမွာေတာ့ ရွက္႐ြံ႕ေနတဲ့အက်င္းရဲ႕ မ်က္ႏွာေလး ကိုပဲျမင္ေနတယ္။ နားထဲမွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မ]ကခ်ဴး}တတ္ပါဘူး.. ဆိုတဲ့ ပ်ာပ်ာသလဲနဲ႔ျပန္ေျပာတဲ့အသံေလးကိုပဲၾကားေယာင္ ေနတယ္၊၊
ဒီေန႔ဆိုရင္ သႀကၤန္အၾကတ္ေန႔ေတာင္ေရာက္လာၿပီ။ ခုခ်ိန္ထိ သႀကၤန္မိုးတစ္ၿဖိဳက္ႏွစ္ၿဖိဳက္ေတာင္ မက်ေသးဘူး။ ေန ကေတာ့ ထြက္လာကတည္းကပူလိုက္တာ...။ မိုးမ႐ြာတာပဲ လက္ဖက္ခင္းရွင္ေတြက သေဘာက်ေနၾကတယ္။ ဒါမွေ႐ႊဖီမိုးလြတ္ လက္ ဖက္႐ြက္ ႏုႏုေလးေတြက ေသာက္လို႔ေကာင္းမွာတဲ့။ ေဈးေကာင္းေကာင္းရမယ္တဲ့. .။ အရင္ႏွစ္ေတြက ေ႐ႊဖီေပၚခ်ိန္ဆိုရင္ ေတာင္ ေပၚမွာ လက္ဖက္ေျခာက္တစ္ပိႆာမွ တစ္ရာ့ငါးဆယ္. . ။ ဒီႏွစ္ေတာ့ ေတာင္ေပၚမွာကိုပဲ ႏွစ္ရာ့ငါးဆယ္ေဈး။ ဆန္ေဈး တက္ ေတာ့ လက္ဖက္ေဈးလည္းတက္လာတယ္။
မႏွစ္က. . . ခုလိုခ်ိန္မွာ ဆိုရင္ ကၽြန္မတို႔ ေဘာ္တြင္းမွာ ေရကစားလို႔ေပါ့။ ေဘာ္တြင္းကေန နမၼတူ သြားၿပိဳင္တဲ့ သံခ်ပ္အဖြဲ႕ေတြ၊ ယိမ္းအဖြဲ႕ေတြ. .ဒီဇယ္ရထား၊ ကားရထားေတြနဲ႔သြားရင္းေပ်ာ္႐ႊင္လို႔ေပါ့. . ။ ယိမ္းကတဲ့အထဲမွာ ပါလို႔ ကၽြန္မ လည္း ျမဴး႐ႊင္လို႔ေပါ့။ ေခါင္းေပၚမွာလည္း စိန္ပန္းျပာပန္းေတြေဝလို႔ေပါ့. .။ ခုေတာ့.. .
သႀကၤန္ပန္းဆိုလို႔ လက္ဖက္ခင္းရဲ႕ အေရွ႕ဘက္ ငုစပ္ပင္ႀကီး ပြင့္ေနတာပဲ ျမင္ေနရတယ္။ ပန္ခ်င္ေပမယ့္လည္း လက္ဖက္ ခူးေနရေတာ့ ပန္ခြင့္ကမႀကဳံဘူးေလ။ လက္ဖက္ပင္ေတြရဲ႕ ကိုင္းဖ်ားေလးေတြႏွိမ္ၿပီး စိမ္းဖန္႔ဖန္႔ လက္ဖက္ႏုႏုေလးေတြ ခူးရင္းနဲ႔ ဒီႏွစ္သႀကၤန္ကို ကုန္ဆုံးရေတာ့မွာေပါ့။
]]ေဝး. .မခ်ိဳ}}
ဟိုး. ခပ္ေဝးေဝးေတာင္ေစာင္းလက္ဖက္ခင္းထဲကေန လွမ္းေခၚသံသဲ့သဲ့ၾကားလို႔ ကၽြန္မနဲ႔အေ႐ြးၾကည့္လိုက္ေတာ့ အက်င္း တို႔အဖြဲ႕ဆင္းလာတာျမင္ေနရတယ္။ ဟိုတစ္ေန႔ကတည္းက သႀကၤန္အၾကတ္ေန႔မွာ ကၽြန္မကို လက္ဖက္ကူခူးေပးမယ္လို႔ေျပာခဲ့တာကို ကၽြန္မက စေနတယ္ပဲထင္ေနတာ။ အဲဒီေန႔ကလည္း ဘုမသိဘမသိနဲ႔ ကၽြန္မရယ္ေနရေသးတယ္။
အဲဒီေန႔က ကၽြန္မလည္းလက္ဖက္ခူးသြားေတာ့ အက်င္းတို႔လက္ဖက္ၿခံနားလည္းေရာက္ေရာ . .
]]မခ်ိဳ. . သႀကၤန္အၾကတ္ေန႔မွာ ကၽြန္ေတာ္]ရက္ေပး}မယ္။ ရမလား . .}
အက်င္းေျပာတဲ့စကားနားမလည္ဘဲျဖစ္ေနတယ္။ ပေလာင္စကားကို ထမင္းစားေရေသာက္ နားလည္ေပမယ့္]ရက္ေပးမယ္} ဆိုတဲ့စကားကို ကၽြန္မနားမလည္လို႔ေယာင္နနျဖစ္ေနတုန္း အေ႐ြးက. ..
]] မခ်ိဳ . . ရက္ေပးလွဲ႔. . ရတယ္လို႔ျပန္ေျပာလိုက္. . .}}လို႔ေျပာတာနဲ႔ ကၽြန္မလည္း. .
]]ေအး. . ေအး. . ၊ ရက္ေပးလွဲ႔. ။ ရတယ္. .ရတယ္. . }}လို႔ မဝံ့မရဲျပန္ေျပာလိုက္ရတယ္။
]]မခ်ိဳကလည္း အçကို အတယ္. . }}
]]ဟဲ့၊ သူေျပာတဲ့စကားအဓိပၸါယ္မွမသိတာ. . }}
]]မွတ္ထား၊ ရက္ေပးမယ္. . ရမလားဆိုတာ လက္ဖက္ကူခူးေပးမယ္. .ရမလားလို႔ေမးတာ။ သႀကၤန္ေရာက္ရင္ ကၽြန္မတို႔ ပေလာင္ေတြထုံးစံက လူပ်ိဳေလးေတြကတစ္ရက္နားၾကတယ္။ နားတဲ့ရက္မွာ ကိုယ္ႀကိဳက္တဲ့ အပ်ိဳေမကို လက္ဖက္ကူခူးေပးတဲ့ ထုံးစံရွိတယ္။ လက္ဖက္ခူးေပးရင္ ေရေလာင္းတယ္။ ရည္းစားစကားေျပာတယ္။ အဲဒါကို စိတ္မဆိုးရဘူး။ ေဒါသမထြက္ရဘူး။ အခုလည္း အက်င္းက မခ်ိဳကို လက္ဖက္ခူးေပးၿပီး ေရေလာင္းလိမ့္မယ္။ ၿပီးေတာ့. . . }}
အေ႐ြးေျပာျပေတာ့မွ ကၽြန္မအားပါးတရ ရယ္မိေတာ့တယ္။ အခုလည္း အက်င္း၊ အေအးနဲ႔ အလန္းတို႔ သီခ်င္းေတြ ေအာ္ဆိုရင္း ကၽြန္မတို႔ဆီလာေနတယ္၊ ဟို. . အေရွ႕ဘက္လက္ဖက္ၿခံထဲကလူေတြက လက္ဖက္ခူးရင္းသီခ်င္းေတြဆိုလို႔. ။ ပေလာင္ကလည္း ပေလာင္သီခ်င္း. . ၊ ရွမ္းကလည္း ရွမ္းသီခ်င္း. . .၊ ဗမာကလည္းဗမာသီခ်င္း. . ။
]]လက္ပံပြင့္ေတြ___ ေလတိုက္ေႂကြလိုက္တဲ့ခါ___ တဝဲဝဲေဝ့ကာ__ေလယာဥ္ပမာ__}}
ေႏြေလ႐ူးနဲ႔အတူ သီခ်င္းသံက ကၽြန္မတို႔ဆီလြင့္လာတယ္။ အေမ၊ ကိုကံရွိန္နဲ႔ ကၽြန္မတို႔က ဗမာသီခ်င္းသံၾကားေတာ့ တစ္ေယာက္ကိုတစ္ေယာက္ၾကည့္ၿပီး ၿပဳံးမိၾကတယ္။ ေနကပူ. .လက္ဖက္ခူးရတာပင္ပန္းဆိုေတာ့စိတ္ရဲ႕ထြက္ေပါက္အေနနဲ႔ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္စၾက. . .ေနာက္ၾကတဲ့အသံ၊ တစ္ၿခံနဲ႔တစ္ၿခံလွမ္းၿပီးဟစ္တဲ့]]ေဟး. .ေဟး}ဆိုတဲ့အသံေတြဟာ လက္ဖက္ ၿခံေတြရဲ႕အေပၚ ေတာေတာင္လၽွိဳေျမာင္တလႊားအေပၚ ပဲ့တင္႐ိုက္ခတ္ေနတယ္။
]]မခ်ိဳ . .လက္ဖက္ေတြအမ်ားႀကီးရၿပီလား. . }}
လက္ဖက္ခင္းရဲ႕ေအာက္ေျခကေန ေမာေမာနဲ႔လွမ္းေျပာတဲ့အသံကိုၾကားလိုက္ရေတာ့ ကၽြန္မသိပ္ေပ်ာ္သြားတယ္။
]]အက်င္းက သိပ္သနားစရာေကာင္းတယ္။ တျမန္ႏွစ္က သူ႕အေဖဆုံးသြားလို႔ က်န္ခဲ့တဲ့ အေမရယ္၊ အငယ္ကေလးငါး ေယာက္ကို သူတစ္ေယာက္တည္းလုပ္ကိုင္ေကၽြးေနတာ။ ကိုယ္ပိုင္လက္ဖက္ၿခံမရွိဘူး။ ေ႐ႊဖီခ်ိန္၊ ခါးကန္႔ခ်ိန္၊ ခါးေဟာ့ခ်ိန္၊ ခါးႏိုင္ခ်ိန္ေတြကို လွည့္ခူးရင္းနဲ႔သူ႕မိသားစုကို ထမင္း၀ေအာင္ေကၽြးေနရတာေပါ့. .မခ်ိဳ}}
လက္ဖက္ကိုင္းေတြလွမ္းဆြဲၿပီး ခူးမယ္အလုပ္ အေ႐ြးကေျပာလိုက္ေတာ့ ရင္ထဲတစ္မ်ိဳးျဖစ္သြားတယ္။ ကၽြန္မအက်င္းေလးကို သနားသြားတယ္။ ေအာ္. . သူ႕ဘ၀ဆင္းရဲလြန္းလို႔ လူေတြကို ရဲရဲမၾကည့္ရဲတာျဖစ္မွာေပါ့။ ရင္မဆိုင္ရဲတာျဖစ္မွာေပါ့။ ကၽြန္မကို လည္းရဲရဲမၾကည့္ဘဲ ရွက္႐ြံ႕ေနတာျဖစ္မွာေပါ့။ ႐ုတ္တရက္ ႏုသစ္စလက္ဖက္႐ြက္ေလးေတြကို ခူးဖို႔ကၽြန္မေမ့ေနတယ္။
]]မခ်ိဳ. .နားေန. .နားေန. .။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ခူးမယ္. .}}
ဝဲတဲတဲအသံၾကားမွ ေနာက္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ အက်င္း၊ အေအးနဲ႔အလန္းတို႔ရပ္လို႔.. ။
]]အက်င္းတို႔ မလာေတာ့ဘူးလို႔ထင္တာ.. ။ ]ကခ်ဴး}ေနတယ္ထင္တာ. . .}}
]]ကၽြန္ေတာ္မ]ကခ်ဴး}တတ္ပါဘူး. .မခ်ိဳ၊ မခ်ိဳ.. အပင္ရိပ္မွာ ထိုင္ေနပါ. . }}
ေနကေခါင္းေပၚေရာက္ခါနီးလို႔တအားပူလာတယ္။ မနက္ကလိမ္းခဲ့တဲ့ သနပ္ခါးထူထူလည္းမရွိေတာ့ဘူး။နဖူးျပင္မွာတြဲေနတဲ့ ေခၽြးေတြသုတ္ရင္း အက်င္းကိုၾကည့္လိုက္တယ္။ သူကၽြန္မကို ခိုးၾကည့္ေနတာ ကၽြန္မျမင္ေတာ့ ေခါင္းႀကီးငုံ႔သြားတယ္။ ေအာ္. .ရွက္တတ္လြန္းတဲ့ အက်င္းရယ္..။
အေအး၊ အလန္းနဲ႔ အေ႐ြးတို႔က ကၽြန္မတို႔နဲ႔ ေဝးတဲ့ေနရာေတြမွာ သြားခူးၾကတယ္။ ကၽြန္မလည္း မနားဘဲနဲ႔ လက္ဖက္ ခူးတယ္။ အက်င္းတို႔သုံးေယာက္ခူးတာကေတာ့ တကယ္ျမန္တယ္။ ကၽြန္မပလိုင္းထဲ လက္ဖက္ေတြ ခဏခဏလာထည့္ၾကတယ္။ ျမင့္တဲ့လက္ဖက္ပင္ေတြဆိုရင္ အက်င္းက ကိုင္းႏွိမ္ေပး. . ကၽြန္မကခူး။ ကၽြန္မအနားက အက်င္းမခြာဘူး။ စကားလည္း မေျပာ ဘူး။ လက္ဖက္ခူးေပးၿပီးရင္ ေရေလာင္းမယ္တဲ့. . ။ ၿပီးေတာ့ . .၊၊ ကၽြန္မရင္ထဲ လႈပ္ရွားေနတယ္။ တဒိတ္ဒိတ္ခုန္ေတာ့မလိုဘဲ..။ ခဏၾကာေတာ့ အက်င္း ေအာက္ဘက္ဆင္းသြားၿပီး ျပန္တက္လာတယ္။
]]မခ်ိဳ. . ကၽြန္ေတာ္ေရေလာင္းမယ္ေနာ္. . ။ စိတ္ဆိုးမွာလား. . .}}
ေအာ္.. လက္စသတ္ေတာ့ ေရသြားယူတာကိုး. . ။ ကၽြန္မက ၿပဳံးယဲ့ယဲ့ေလးနဲ႔. .
]]စိတ္မဆိုးပါဘူး. .အက်င္းရာ။ သႀကၤန္ ဆိုတာ ေရေလာင္းၾကရတဲ့ဥစၥာ. . }}
ကၽြန္မပခုံးေပၚကေန တျဖည္းျဖည္းေလးေလာင္းတယ္။ အို. . ေႏြေနပူရဲ႕ အပူေတြ ေပ်ာက္သြားသလိုပဲ. ..။ ကၽြန္မရင္ထဲ ေအးျမသြားတယ္။
လက္ဖက္ခင္းရဲ႕ အေရွ႕ဘက္ထိပ္ ငုစပ္ပင္ႀကီးေပၚက ]ကုကူ. . ကုကူ}}ဆိုတဲ့ငွက္သံက ခ်ိဳျမျမေလးနဲ႔ လက္ဖက္ခင္း ေတြအေပၚမွာ ၿငိမ့္ၿငိမ့္ေညာင္းေညာင္းနဲ႔ ပ်ံ႕လြင့္ေနတယ္။ ကၽြန္မက ငုစပ္ပင္ေပၚ လွမ္းၾကည့္ေတာ့ အက်င္းလည္းလိုက္ၾကည့္တယ္။
]]မခ်ိဳ. .ကၽြန္ေတာ္. .စကားနည္းနည္းေျပာခ်င္လို႔. . ။ စိတ္ဆိုးမွာလား. . }}
အက်င္းမ်က္ႏွာကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ေခါင္းငုံ႔သြားတယ္။ အက်င္းရယ္. . မင္းဘာေျပာမယ္ဆိုတာ မခ်ိဳသိၿပီးသားပါကြာ. .။
]]ေန႔တိုင္းေျပာေနတဲ့ဥစၥာ. . ၊ အဆန္းလုပ္လို႔အက်င္းရာ. .။ နည္းနည္းမဟုတ္ဘူး...မ်ားမ်ားေျပာလည္းရတယ္}}
ခမ္းလွမ္းလွမ္းက အေအးနဲ႔အလန္းတို႔က ]ခြိ}ကနဲရယ္လိုက္ၾကတယ္။ ကၽြန္မလွမ္းၾကည့္ေတာ့ အရယ္ရပ္သြားတယ္။ အက်င္း ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ သူ႕မ်က္လုံးေတြက ကၽြန္မကိုစိုက္ၾကည့္လို႔။ ဒီတစ္ခါေတာ့ ေခါင္းငုံHUမသြားပါလား. . .။ သူ႕အၾကည့္ ထဲမွာ ႐ိုးသားျဖဴစင္မႈေတြ ပါေနသလိုပဲ. . .။ ၾကင္နာမႈေတြပါေနသလိုပဲ.. ။
]]မခ်ိဳ. . .မခ်ိဳ ေဘာ္တြင္းကို မျပန္ပါနဲ႔လား၊ ေတာင္ေပၚမွာဘဲေနရစ္ခဲ့ပါလား။ ေတာင္ေပၚ႐ြာမွာပဲ ေနမလားဟင္..။ ေနမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ မခ်ိဳတို႔က ေဖာင္တိန္ကိုင္မယ့္လက္ေတြပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေတာင္ေပၚက ပေလာင္လိုမ်ိဳး ေပါက္ျပားကိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ လက္ေတြက ၾကမ္းတယ္။ မခ်ိဳရဲ႕လက္ကေလးေတြက ႏုႏုေလးေတြ. .}}
ကၽြန္မလက္ထဲက လက္ဖက္ေတြကို ပလိုင္းထဲထည့္လိုက္ရင္း သူ႕ကို ေငးၾကည့္လိုက္တယ္။ ကၽြန္မကို ေမးတယ္ဆိုေပမယ့္ သူ႕စကားထဲမွာ အေျဖေတြေျပာသြားသလိုပဲေလ. . ။ ငုစပ္ပင္ႀကီးေပၚကေန ေအာ္ျမည္ေနတဲ့ ငွက္သံဟာ ကၽြန္မတို႔ လက္ဖက္ခင္းရဲ႕ ေျမာက္ဘက္နားမွာရွိတဲ့ အင္ၾကင္းပင္ႀကီးေပၚ ေျပာင္းသြားၿပီး ]ကုကူ..ကုကူ}}လို႔ေအာ္ျမည္ေနတုန္းပဲ. . ။
]]ဘာငွက္လဲ မသိဘူး။ အသံကနားေထာင္လို႔ေကာင္းလိုက္တာ.. .}}
အက်င္းရဲ႕စကားဟာ သူ႕ရင္ထဲကေျပာခ်င္တဲ့စကား အမွန္မဟုတ္ေသးဘူးဆိုတာ ကၽြန္မရိပ္မိလို႔ စကားလမ္းေၾကာင္း ေျပာင္းလိုက္တယ္။
]]အဲဒီငွက္ကို ပေလာင္ေတြက ကုကူငွက္လို႔ေခၚၾကတယ္။ ]ကုကူ..ကုကူ}}ဆိုတာ ]ႏုၿပီ. .. ႏုၿပီ}လို႔ေျပာေနတာ။ လက္ဖက္ ေတြႏုၿပီလို႔ ေအာ္ေျပာေနတာေနမွာေပါ့။ ]ကုကူ}ငွက္ကေလးက တျခားအခ်ိန္ေတြမွာ ေပ်ာက္ေနၿပီး ေ႐ႊဖီေပၚတဲ့အခ်ိန္မွာ ေရာက္လာလို႔ ]ေ႐ႊဖီငွက္}လို႔ ကၽြန္ေတာ္တို႔ ပေလာင္ေတြကေခၚၾကေသးတယ္}}
ကၽြန္မကိုမၾကည့္ဘဲ အက်င္းခပ္တိုးတိုးေျပာေနတယ္။ သူသိပ္ရွက္ေနတယ္ထင္တယ္။ ကၽြန္မကိုေျပာခ်င္တဲ့စကား တဲ့တိုး မေျပာရဲဘူးထင္တယ္။ ကၽြန္မထင္ထားတဲ့စကား မေျပာပါလား အက်င္း. . ။ အမွန္ေျပာရရင္ အက်င္းေျပာမယ့္စကားကို ကၽြန္မအသည္းႏွလုံးနဲ႔ နားေထာင္ဖို႔ အသင့္ေစာင့္ေမၽွာ္ေနတယ္ဆိုတာ အက်င္းမသိေလေရာ့သလားကြယ္။
]]အက်င္း. .}}
]]ဘာလဲ. . မမ။ ေအာ္. .ဘာလဲ မခ်ိဳ. . }}
ဝဲတဲတဲနဲ႔ ျပန္ထူးတဲ့အသံေလးၾကားရတာကၽြန္မၾကည္ႏူးသြားတယ္။ ကၽြန္မက မပြင့္တပြင့္ရယ္ေမာေနေတာ့ အက်င္း. . လက္ဖက္ေတြပဲ မဲၿပီးခူးေနတယ္။
]]တကယ္လို႔ မခ်ိဳ...ေတာင္ေပၚမွာ ေနမယ္ဆိုရင္ ဘယ္သူက ထမင္းေကၽြးမွာလဲ...}}
]]ကၽြန္ေတာ္က ေကၽြးမွာေပါ့. . မခ်ိဳ။ မခ်ိဳ. .ေတာင္ေပၚမွာ တကယ္ေနခဲ့မွာလားဟင္.. }}
စကားလုံးေတြ ခလုတ္တိုက္မလား ထင္ရေလာက္ေအာင္ အက်င္းက ျမန္ျမန္ႀကီး ေျပာေတာ့ ကၽြန္မရင္ထဲလွပ္ကနဲ ခံစားေနရတယ္။
]]ေကၽြးမွာ မဟုတ္ပါဘူး . .။ အက်င္း]ကခ်ဴး} ေနတာပါ. .}}
]]ကၽြန္ေတာ္မ]ကခ်ဴး}ပါဘူး. .မခ်ိဳ..}}
လက္ဖက္ပင္ေလးေတြ ယိမ္းခါသြားမလား ထင္မွတ္ရေလာက္ေအာင္ ကၽြန္မအူေပါက္မတတ္ရယ္ေနေတာ့ အက်င္းလည္း ကၽြန္မနဲ႔အတူတူ လိုက္ၿပီးရယ္ေနတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာပဲ ]ကုကူ}ငွက္သံေလးလည္း လြင့္ပ်ံ႕လာတယ္။
]]ကၽြန္ေတာ္မ]ကခ်ဴး}တတ္ပါဘူး. }}ဆိုတဲ့ ပေလာင္သံဝဲဝဲေလးရယ္. . ၊ ကုကူ ငွက္သံေလးရယ္ကေတာ့ ကၽြန္မရဲ႕ ရင္ထဲ အတင္းေဖာက္ခြဲၿပီး ဝင္သြားသလိုပါပဲေလ. . ။
ႏွစ္ဆန္းတစ္ရက္ေန႔မွာ ေ႐ႊေအးနဲ႔ေလၽွာက္လည္မယ္၊ ညေနမွ အေမ့ကို လက္ဖက္ပလိုင္းလာထမ္းမယ္လို႔ေျပာေတာ့ အေမကခြင့္ေပးတယ္။ အေမ၊ မေလး၊မရွမ္းမနဲ႔ ကိုကံရွိန္တို႔ လက္ဖက္ခူးသြားၾကတယ္။
မနက္မိုးလင္းေတာ့ ေ႐ႊေအးက လက္ဖက္ျဖန္႔ထားတဲ့ ဖ်ာႀကီးေတြကို အိမ္အျပင္ဘက္ထုတ္ၿပီးလွမ္းေနတယ္။ ညကလိမ္းၿပီး သားလက္ဖက္ေတြကို ေသးေသးမၽွင္မၽွင္ရေအာင္လုပ္ၿပီး ဖ်ာေပၚျဖန္႔ၿပီးေနျပရတယ္။ ဒါမွ ျမန္ျမန္ေျခာက္မယ္မဟုတ္လား. .။ လက္ဖက္ဖ်ာခ်ပ္ႀကီးေတြကို တလင္းအႏွံ႔ လွမ္းၿပီးေတာ့ ေ႐ႊေအးနဲ႔ကၽြန္မ အိမ္ကထြက္ခဲ့ၾကတယ္။
ပန္လုံး႐ြာရဲ႕ ေတာင္ဘက္က ]နမ့္က်င္း}႐ြာကို ေရာက္လာတယ္။ ဒီ႐ြာေလးကလည္း ေတာင္ေစာင္းေဘးမွာ .. ။ ႐ြာရဲ႕ အလယ္မွာ ေခ်ာင္းျဖတ္စီးေနတာက တကယ္လွမွလွ. .က်ယ္လည္းက်ယ္. . ေရစီးလည္းသန္. . စိမ္းလဲ့ေနတာပဲ။ ေခ်ာင္းကမ္းေဘးေတြမွာ သစ္ပင္ခ်ဳံႏြယ္ေတြနဲ႔ စိမ္းစိုစို. . ။
ေခ်ာင္းကမ္းေဘးမွာ အဝတ္ေလၽွာ္တဲ့လူ၊ ေရခ်ိဳးတဲ့လူ၊ ငါးမၽွားေနတဲ့လူေတြဆူလို႔. . ညံလို႔..။ ပေလာင္ကေလးေတြ တစ္ယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ ေရပက္တမ္းကစားေနတုန္းဘဲ . .။ ကၽြန္မနဲ႔ေ႐ႊေအးလည္းနမ့္က်င္းေခ်ာင္းကို ဆန္တက္လာခဲ့ၾကတယ္။
]]မခ်ိဳ. . အဲဒါလက္ဖက္ေျခာက္ အခ်ိဳစက္႐ုံေပါ့.. }}
ေခ်ာက္းကမ္းေဘးမွာ စက္႐ုံခပ္ႀကီးႀကီးကို ေတြ႕ရတယ္။ ႏုတဲ့လက္ဖက္ေတြကို လက္ဖက္ေျခာက္လုပ္ၿပီး အ႐ြက္ၾကမ္းတဲ့ လက္ဖက္ဆိုရင္ အခ်ိဳေျခာက္လုပ္တဲ့ စက္႐ုံကို သြင္းၾကတယ္။ အခ်ိဳေျခာက္လုပ္တဲ့ စက္႐ုံမွာ ေရေမာင္းဆုံႀကီးနဲ႔ လက္ဖက္ေတြ ေထာင္းလို႔။ ေထာင္းၿပီးသားလက္ဖက္ေတြကို တဟုန္းဟုန္းေတာက္ေနတဲ့ အုတ္မီးဖိုႀကီးရဲ႕အေပၚက သြပ္ျပားေတြေပၚတင္ၿပီး ေလွာ္တဲ့ လူကေလွာ္လို႔. . ။ ေလွာ္ၿပီးသား အခ်ိဳေျခာက္ေတြကို ဇကာေတြနဲ႔ ခ်တဲ့လူက ခ်ဳလို႔. . ။ အခ်ိဳေျခာက္အိတ္ေတြကို လား ေတြ၊ ျမင္းေတြရဲ႕ ေက်ာကုန္းေပၚမွာ တင္တဲ့လူက တင္လို႔. . ။ အလုပ္သမား ပေလာင္ေလးေတြက ကၽြန္မတို႔ကို လိုက္ၾကည့္ ေနတယ္။
အေပၚဘက္စက္႐ုံနားေရာက္ေတာ့ ပေလာင္ေတြ ေျခခ်င္းလိမ္ေနတယ္။ ဆိုင္းတန္းေတြလည္းျပည့္လို႔။ အရက္ဆိုင္၊ ရွမ္းေခါက္ဆြဲဆိုင္၊ ထမင္းဆိုင္၊ အလွပစၥည္းေရာင္းတဲ့ဆိုင္၊ အို. .ေတာေဈးေလးက်ေနတာပဲ။ ေရာင္းတဲ့လူေတြၾကည့္လိုက္ေတာ့ တ႐ုတ္ေတြ၊ တ႐ုတ္မေတြ. . ။ ညေနဆိုရင္ ပလိုင္းကိုယ္စီနဲ႔ လက္ဖက္လာသြင္းတဲ့ ပေလာင္ေတြနဲ႔တအားစည္ကားေနမယ္ထင္ တယ္။
ေရေခ်ာင္းအတိုင္းဆန္တက္လာေတာ့ လားေတြ၊ ျမင္းေတြရဲ႕ေက်ာေပၚမွာ အိတ္ေတြနဲ႔ ေနာက္က လူေလးငါးေယာက္ ခင္တန္းေပၚက ဆင္းလာတာေတြ႕ေတာ့ ေ႐ႊေအးက အဲဒါပေလာင္ေတြဆီက ေ႐ႊဖီလက္ဖက္ေျခာက္သိမ္းလာတဲ့တ႐ုတ္ေတြတဲ့. . ။
နမ့္က်င္း႐ြာ အေပၚနားေရာက္ေတာ့ သစ္ပင္ေတြအုပ္ဆိုင္းေနတဲ့ လူသြားလမ္းေလးေပၚကေန သီခ်င္းေတြ ေအာ္ဆိုလာတဲ့ ပေလာင္ေကာင္ေလးသုံးေယာက္က ကၽြန္မနဲ႔ ေ႐ႊေအးကို ျမင္ေတာ့ ေျပးဆင္းလာၾကတယ္။ ေ႐ႊေအးကို ပေလာင္လို လွမ္းေမးေနတယ္။
]]ေ႐ႊေအးေရ. . အဲဒီဗမာမတကယ္]က႐ိုး}တယ္ကြာ. .}}
လၽွာထိုးဦးထုတ္အျဖဴေဆာင္းထားၿပီး ဂ်င္းဂ်ာကင္ဝတ္ထားတဲ့ ခပ္ေခ်ာေခ်ာ ပေလာင္ေလးက ကၽြန္မကို ၾကည့္ၿပီး ေျပာေန တယ္။ သူ႕အသံက ပေလာင္သံ မဝဲဘဲ ဗမာသံ ပီပီသသထြက္ေနတယ္။
]]က႐ိုးတယ္ဆိုတာ ဘာလဲ. .ေ႐ႊေအး}}
]]လွတယ္လို႔ေျပာတာ. . ၊ မခ်ိဳက သိပ္လွတယ္လို႔ လွမ္းေျပာတာ}}
ကၽြန္မနားေရာက္လာေတာ့ ခပ္ေခ်ာေခ်ာေကာင္ေလးက. .
]]ကၽြန္ေတာ္တို႔ မခ်ိဳကို ေရေလာင္းမယ္ေနာ္}}
ရဲတင္းပြင့္လင္းလွခ်ည့္လား။ စကားသံပီသလွခ်ည့္လား။
]]အလကားေတာ့ မေလာင္းရဘူး. . ။ ေရေလာင္းရင္ လက္ဖက္ကူခူးရမယ္. .}}
ကၽြန္မစကားဆုံးေတာ့ သူတို႔ မ်က္ႏွာေတြ ၿပဳံး႐ႊင္သြားတယ္။
]]စိတ္ခ်. .ကူခူးမယ္။ အခု. .ေရအရင္ေလာင္းမယ္}}
ကေလးေတြဆီက ေရခြက္နဲ႔ နမ့္က်င္းေခ်ာင္းထဲေျပးခပ္ၿပီး ကၽြန္မကို ဝိုင္းေလာင္းၾကတယ္။
ေနေစာင္းခ်ိန္မွာ အေမတို႔ ခူးတဲ့ လက္ဖက္ၿခံဆီျပန္လာေတာ့ လမ္းမွာ ေ႐ႊေအးက စကားေျပာလာတယ္။
]]မခ်ိဳေတာ့ ည. ည. အိပ္ေရးပ်က္ဦးမွာပဲ။ အဲဒီေကာင္ေတြ ညတိုင္း မခ်ိဳဆီလာေတာ့မွာပဲ။ ဦးထုတ္အျဖဴနဲ႔ေကာင္ကိုမခ်ိဳ သတိထားမိလား။ သူ႕နာမည္က အထူးတဲ့..။ နမ့္က်င္း႐ြာက. .။ သူ႕အေဖက လက္ဖက္ၿခံဆယ္ၿခံေလာက္ရွိတယ္။ ပေလာင္သူေဌးပဲ။ အထူးက ဒီႏွစ္ဆယ္တန္းေျဖထားတယ္။ နမၼတူၿမိဳ႕ေက်ာင္းမွာ ေနတယ္။ ေနာက္ကသူ႕သူငယ္ခ်င္းႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ အမည္က အဘန္းနဲ႔ အၫႈိး။ ဒီေကာင္ေတြ ခဏေန ကၽြန္ေတာ္တို႔ေနာက္ လက္ဖက္ၿခံထဲ လာလိမ့္မယ္။ အခု အခ်ိဳေျခာက္စက္႐ုံကို သြားဦးမယ္တဲ့. . }}
ဟိုး. .ခင္တန္းေပၚက ]ကုကူ}ငွက္သံက ကၽြန္မတို႔ဆီ ေဝ့လာေနတယ္။ ဒီငွက္သံၾကားေတာ့ အက်င္းကို ေျပးသတိရေနတယ္။ သႀကၤန္အၾကတ္ေန႔က ကၽြန္မကို မဝံ့မရဲနဲ႔ ေျပာခဲ့တဲ့စကားသံကို ၾကားေယာင္ေနတယ္။ အခုခ်ိန္ဆိုရင္ အက်င္း တစ္ေယာက္ လက္ဖက္ေတြ ခူးေနေရာေပါ့။
အေမတို႔ကို လက္ဖက္ေတြကူခူးၿပီး အိမ္ျပန္လာခ်ိန္ထိ အထူးတို႔ေရာက္မလာဘူး။ ဒီေကာင္ေတြေရေလာင္းခ်င္လို႔ပဲ ညာသြားတာျဖစ္မယ္။ တကယ္လည္းကူမခူးဘဲနဲ႔။ အိုးမေလာ့႐ြာနားေရာက္ေတာ့မွ အထူး(အိုက္ထူး)၊အဘန္း(အိုက္ဘန္း)နဲ႔အၫႈိး (အိုက္ၫႈိး)တို႔ေျပးလိုက္လာၿပီး ကၽြန္မတို႔ ပလိုင္းေတြကို ဝင္ကူထမ္းၾကတယ္။
]]ကၽြန္ေတာ္တို႔ လက္ဖက္ၿခံကို လိုက္ရွာတာ မေတြ႕ဘူး။ မခ်ိဳက. .လိမ္တယ္လို႔ထင္ေနမွာပဲ. . .}}
အထူးကရွင္းျပရင္း ကၽြန္မေဘးကလိုက္လာတယ္။ အဘန္းနဲ႔ အၫႈိးကလည္း စကားေတြ ႐ြန္း႐ြန္းေဝေအာင္ ေျပာလာၾကတယ္။ သူတို႔ ကၽြန္မကိုျမင္ျမင္ခ်င္းပဲရင္းရင္းႏွီးႏွီးခင္မင္ၾကတယ္။ အိမ္ေရာက္ေတာ့လည္း သူတို႔ပဲ လက္ဖက္ေတြေပါင္း၊ လက္ဖက္ေတြလိမ္းၾကတယ္။
အထူးတို႔လက္ဖက္လိမ္းေနတုန္း အက်င္းတို႔အဖြဲ႕ေရာက္လာတယ္။ အေ႐ြးက. . . ကၽြန္မကို လက္တို႔တယ္။ အက်င္းက အိမ္ေပၚသြားမထိုင္ပဲ ကၽြန္မနဲ႔ အထူးကို စူးစူးနစ္နစ္ၾကည့္ေနတယ္။
]]အက်င္းလာေလ. . ။ လက္ဖက္ကူမလိမ္းေတာ့ဘူးလား}}
ကၽြန္မကခ်ိဳသာတဲ့အသံနဲ႔ေခၚတာေတာင္မွ အက်င္းက အေအးနဲ႔အလန္းကို ေခၚၿပီးခ်ာကနဲလွည့္ထြက္သြားတယ္။ ကၽြန္မရင္ ထဲ က်င္ခနဲခံစားလိုက္ရတယ္။ ကၽြန္မအက်င္းေနာက္ကို လိုက္ၿပီးေငးၾကည့္ေနမိတယ္။ ေအာ္. .အက်င္းရယ္. . ။
ညမွာေတာ့ အက်င္းတို႔လာမွာပါ အေတြးနဲ႔ တေစာင့္ေစာင့္ေမၽွာ္ေနေပမယ့္ အိပ္ရာဝင္တဲ့အထိ အရိပ္အေရာင္ေတာင္ မေတြ႕ ရဘူး။ ညမွာအထူတို႔အဖြဲ႕ပဲေရာက္လာၿပီး စကားဝိုင္းဖြဲ႕ၾကတယ္။ အၫႈိးနဲ႔အဘန္းကအရင္ျပန္သြားတယ္။ အထူးတစ္ေယာက္တည္း ေနခဲ့တယ္။ အထူးနဲ႔ ကၽြန္မကအတန္းခ်င္းတူေတာ့ ေက်ာင္းစာေတြအေၾကာင္းေျပာေနတယ္။ညနက္တဲ့အခါက်ေတာ့ အထူးက ကၽြန္မကို စိုက္ၾကည့္ၿပီး . .
]]ေဟာဒီပေလာင္ေတာင္ကို ႏွစ္တိုင္းဗမာမေတြ လက္ဖက္လာခူးၾကတယ္။ ဒါေပမယ့္ မခ်ိဳေလာက္ ေခ်ာတဲ့လွတဲ့သူ မေတြ႕ ေသးဘူး. . }}
]]မခ်ိဳ. . မလွပါဘူး။ အထူးက ဗမာစကားတတ္တိုင္း ေျမႇာက္ေျပာေနတာပါ. . }}
]]မေျမႇာက္ပါဘူး။ တကယ္ေျပာတာပါ. . ။ မခ်ိဳမ်က္ႏွာကိုျမင္ျမင္ခ်င္းခင္သြားတယ္၊၊ ဟို. .ဗမာစကားပုံ တစ္ခုနဲ႔ သြားတူ တယ္။ မ်က္ႏွာျမင္ခ်စ္ခင္ပါေစဆိုတဲ့စကားနဲ႔ မခ်ိဳက ဆုေတာင္းျပည့္ခဲ့တယ္ထင္တယ္. . .}}
မီးအရွိန္ေကာင္းတဲ့ ထင္းမီးဖိုႀကီးရဲ႕မီးေရာင္ဟပ္ေနတဲ့ ကၽြန္မမ်က္ႏွာကို ေစ့ေစ့ၾကည့္ၿပီး အထူးက ေျပာေနတယ္၊ ဗမာ စကားေကာင္းေကာင္းေျပာတတ္မွာေပါ့။ နမၼတူၿမိဳ႕ေက်ာင္းမွာ သြားေနတဲ့ဥစၥာ. . ။ ေနာက္ညေတြလည္း အထူးတို႔အဖြဲ႕ေရာက္ ေရာက္လာတယ္။ တကယ္ေတာ့ နမ့္က်င္း႐ြာနဲ႔ ပန္းလုံး႐ြာက အေဝးႀကီး. .။အသြားအျပန္ေလးနာရီေလာက္ေလၽွာက္ယူရတယ္။ သူတို႔အဖြဲ႕ညဆို သန္းေခါင္သန္းႏႊဲမွ ျပန္ၾကတာ. .။ ကၽြန္မအံ့ဩလို႔မဆုံးဘူး။
]]မိန္းမပ်ိဳရွိတဲ့အိမ္ကို ညဥ့္နက္သန္းေခါင္သြားၿပီးလည္ၾကပတ္ၾကတဲ့ထုံးစံကလည္းတစ္မ်ိဳးပဲေနာ္. . . }}
ဒီညမွာ အထူးကစကားထူးစကားဆန္းေျပာေနေတာ့ ကၽြန္မအံ့ဩသြားတယ္။ ညဥ့္နက္သန္းေခါင္လူပ်ိဳလွည့္တဲ့ ပေလာင္ ထုံးစံကို သူမႏွစ္ၿမိဳ႕ဘူးထင္ပါ့. . ။ ဒါဆိုရင္ ေနာက္ည. .ညေတြမွာ ကၽြန္မဆီလာမလည္ေတာ့ဘူးထင့္ပါ့. ..။ ေတြးရင္း ကၽြန္မ ဝမ္းသာမိၿပီး သူ႕စကားဆက္နာေထာင္ေနလိုက္မိတယ္။
]]ေဟာဒီ . ပန္လုံး၊ အိုးမေလာ့၊ နမ့္က်င္း၊ ေခးခင္ ပေလာင္႐ြာေတြထဲကအပ်ိဳေတြကိုလည္း ျမင္ဖူးတယ္။ နမၼတူၿမိဳ႕ ေပၚကအပ်ိဳေတြလည္း ျမင္ဖူးတယ္။ ဒါေပမယ့္ မခ်ိဳေလာက္ က႐ိုးတဲ့လူ(လွတဲ့လူ)မရွိဘူး။ ဒါၾကာင့္ နမ့္က်င္းကေန မခ်ိဳရွိတဲ့ ပန္လုံး႐ြာကို ညတိုင္း. . ညတိုင္းလာလည္မိတဲ့ ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္ကၽြန္ေတာ္ နားမလည္ေတာ့ဘူး။ ခုေတာ့လည္း မိန္းမပ်ိဳရွိတဲ့အိမ္ကို ညဥ့္နက္သန္းေခါင္ အိပ္ေရးပ်က္ခံၿပီး လည္ပတ္တဲ့ ပေလာင္ေတြရဲ႕ ဓေလ့ထုံးစံကို သေဘာက်သလို ျဖစ္ေနျပန္ေရာ. .}}
အမေလး. . စကားတတ္လိုက္တဲ့အထူး။ မၿပဳံးဘဲနဲ႔ဝါးလုံးကြဲေအာင္ ရယ္လိုက္ခ်င္ေတာ့တယ္။ အိပ္ေမာက်ေနတဲ့ ပန္လုံး႐ြာ ကို အားနာလို႔သာေပါ့။ မၾကာပါဘူး. . .။ ေနာက္သုံးရက္ေျမာက္တဲ့ညမွာေတာ့ အထူးက ကၽြန္မကို စာတစ္ေစာင္ ေပးခဲ့တယ္။ အိပ္ခ်င္ေယာင္ေဆာင္ေနတဲ့ေ႐ႊေအးကၾကားေတာ့ ေနာက္တစ္ေန႔ လက္ဖက္ခူးရင္းနဲ႔ ေနာက္ေျပာင္ေနတယ္။ ဒီရက္ပိုင္းမွာ ဆိုရင္ အထူးဟာ ညေနတိုင္းလက္ဖက္လာလိမ္းေပး၊ ညနက္တဲ့အထိ လာလည္ေတာ့ ထင္လဲထင္စရာေပါ့။ ေနာက္မယ္ဆိုလည္း ေနာက္စရာပဲေလ. . .။ နမ့္က်င္းေခ်ာင္းနဲ႔အၿပိဳင္ ေနာက္ထပ္ေခ်ာင္းတစ္ခုေပါက္ေအာင္ အထူးေဖာက္ေနသလားမသိဘူး။
အထူးေရးတဲ့စာထဲမွာ ]အို႔အုံးမိုင္}(ငါမင္းကိုခ်စ္တယ္)လို႔ပဲေရးထားတယ္။ ေနာက္တစ္ရက္ညေန လက္ဖက္ခူးကျပန္လာေတာ့ အေျဖေတာင္းတယ္။ တကယ္ေတာ့ ကၽြန္မအထူးကို မမုန္းဘူး၊ မခ်စ္ဘူး၊ ခင္ပဲခင္တာ. . .။
ခင္မင္မႈ တိုေတာင္းတဲ့ရက္ပိုင္းအတြင္းမွာ ခ်စ္စကားႀကိဳက္စကားေျပာလာတဲ့အထူးကိုေတာ့]လက္ဖက္ေကာင္းစားခ်င္ ရင္ ပေလာင္ ေတာင္တက္ေႏွး}ဆိုတဲ့စကားကို ဖြင့္မေျပာေတာ့ဘဲနဲ႔ လိမၼာတဲ့ အေျဖပဲေပးထားခဲ့မိတယ္။ ဒီစကားေတြေျပာေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္မအက်င္းကို သတိရေနတယ္။ သူကၽြန္မဆီမလာတာ ေတာ္ေတာ္ၾကာေနပါပေကာ. . .။ အထူးတို႔လက္ဖက္စလိမ္းေပးတဲ့ ေန႔ကစၿပီး မလာေတာ့ဘူး။ ကၽြန္မကိုစိတ္ဆိုးေနၿပီလား အက်င္းရယ္။ တစ္ညေန ေရေခ်ာင္းကအျပန္မွာ အက်င္းနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ စကားကို အေ႐ြးကေျပာတယ္။
]]မခ်ိဳက အထူးနဲ႔ခ်စ္ေနတာပါ။ တစ္႐ြာလုံးကေျပာေနၾကတယ္။ ငါ့လိုဆင္းရဲတဲ့ ပေလာင္ကို မခင္ပါဘူး။ ခ်မ္းသာတဲ့အထူးကိုပဲ ပိုခင္မွာေပါ့..။ ၿပီးေတာ့ သူတို႔ေတြကလည္း အတန္းပညာကလည္း တူတယ္ဆိုေတာ့ ငါ့လိုစာမတတ္တဲ့၊ ေပါက္တူးေပါက္ေနရတဲ့၊ တစ္႐ြာလုံးရဲ႕ အခိုင္းခံေနရတဲ့ ဆင္းရဲသားပေလာင္ကို ဘယ္ခင္ပါ့မလဲအေ႐ြးရယ္. . လို႔မေန႔က အက်င္း ေျပာျပတယ္မခ်ိဳ.. }}
အေ႐ြးစကားဆုံးေတာ့ ကၽြန္မလုံး၀စိတ္မေကာင္းဘူး။ ေအာ္.. ငါ့ကို အထူးနဲ႔ခ်စ္ႀကိဳက္ေနတယ္လို႔ အက်င္းက အထင္မွား ေနတာကိုး. . ။ ဒါေၾကာင့္ ငါ့ဆီကို မလာဘဲေရွာင္ေနတာကိုး.. ။
]]အထူးနဲ႔ငါမခ်စ္ပါဘူး။ အထူးကိုလည္းခင္တယ္။ အက်င္းကိုလည္းခင္တယ္။ ဟိုတစ္ေန႔က လက္ဖက္ၿခံထဲမွာ အေ႐ြးေျပာ ျပလို႔ အက်င္းအေၾကာင္းသိရေတာ့ငါေလ. . အက်င္းကို ပိုၿပီးသနားသြားတယ္။ ပိုေတာင္ခင္ပါတယ္. . အေ႐ြးရာ၊ တကယ္ကို ေျပာတာ...}}
ကၽြန္မေျပာလိုက္တဲ့စကားကို အေ႐ြးကိုျပန္ေျပာျပတယ္ထင္တယ္။ ေဘာ္တြင္းျပန္မယ့္ေန႔ မတိုင္ခင္ ႏွစ္ရက္ေလာက္အလိုမွာ ကၽြန္မဆီကို အက်င္းေရာက္လာတယ္။ ကၽြန္မအရမ္းဝမ္းသာသြားတယ္။ အမ်ိဳးအမည္ေဖာ္ျပလို႔မရႏိုင္တဲ့ ေဝဒနာတစ္ခုဟာ ကၽြန္မရင္ထဲေဘာင္ဘင္ခတ္ေနတယ္။ ထုံးစံအတိုင္းသူ႕မ်က္ႏွာကေတာ့ ရွက္႐ြံ႕ေနတုန္းပဲ။ အထူးနဲ႔ ခ်စ္ႀကိဳက္ေနတာမဟုတ္ေၾကာင္း၊ အက်င္းကိုပိုခင္ေၾကာင္း ေျပာျပတဲ့အခါ သူ႕မ်က္ႏွာဟာ ဝင္းလက္ေနတာပဲ။ သန္ဘက္ခါ ေဘာ္တြင္းကို ျပန္ေတာ့မယ္လို႔ ေျပာလိုက္တဲ့အခါမွာေတာ့ အက်င္းမ်က္ႏွာဟာ သိသိသာသာၫႈိးသြားတယ္။ အဲဒီေန႔က်ရင္ လက္ဖက္ခူးဖ်က္ၿပီး တုန္ပဲေခ်ာင္းနား အထိ ကၽြန္မကို လိုက္ပို႔မလို႔တဲ့။ လက္ဖက္ခူးပ်က္မွာစိုးလို႔ လိုက္မပို႔ပါနဲ႔လို႔ အခါခါေျပာေပမယ့္မရဘူး။ အမွတ္တရ အေနနဲ႔ လိုက္ပို႔ခ်င္တယ္တဲ့ေလ. . ။ အဲဒီစကားေတြေျပာေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အက်င္းက ကၽြန္မကို အတင္း စိုက္ၾကည့္ေနတယ္။ သူ႕မ်က္လုံး အၾကည့္ထဲမွာ ကၽြန္မကို စကားေတြအမ်ားႀကီးေျပာေနသလိုပဲေလ။ သူေျပာတဲ့စကားသံေတြဟာလည္း ကၽြန္မရဲ႕ အသည္းႏွလုံး အနီး တစ္ဝိုက္မွာ ေဝ့ဝဲေနသလို ခံစားေနရျပန္တယ္ေလ။
ဒီေန႔ ေဘာ္တြင္းျပန္မွာမို႔ ေစာေစာအိပ္ရာကထၾကတယ္။ ပစၥည္းေတြကို ပလိုင္းထဲစုထည့္ၾကတယ္။ ေ႐ႊေအးတို႔ မိသားစုက တို႔ဟူးခ်ဥ္နဲ႔ မုန္ညင္းခ်ဥ္အျပင္ အိမ္ေသာက္ဖို႔ လက္ဖက္ေျခာက္တစ္ပိႆာစီ လက္ေဆာင္ေပးလိုက္ေသးတယ္။
ရက္ေပါင္းႏွစ္ဆယ္ေက်ာ္ေက်ာ္ေနခဲ့တဲ့ ပန္လုံး႐ြာေလးနဲ႔ ခြဲရမယ္ဆိုေတာ့ ကၽြန္မတို႔အားလုံးဝမ္းနည္းေနၾကတယ္။ ဒီထဲမွာ အသက္အငယ္ဆုံးျဖစ္တဲ့ ကၽြန္မမွာ ပိုၿပီးဝမ္းနည္းေနမိတယ္။ ေ႐ႊေအးနဲ႔ အေ႐ြးတို႔ရဲ႕အေမ ပေလာင္အမ်ိဳးသမီးႀကီးကလည္း တုန္ခါ တဲ့အသံနဲ႔ ေနာင္ႏွစ္ေ႐ႊဖီခ်ိန္လာခဲ့ၾကဦးေနာ္လို႔မွာေနတယ္။
ကၽြန္မတို႔လည္းပလိုင္းကိုယ္စီလြယ္ၿပီး႐ြာထဲက ထြက္လာေတာ့ အေ႐ြးေလးက ကၽြန္မကို မျပန္ပါနဲ႔၊ ေတာင္ေပၚမွာပဲေနခဲ့ ပါလို႔ တဖြဖြေျပာရင္း ႐ြာအျပင္ဘက္အထိပါလာတယ္။ အေမတို႔ ေရွ႕ကသြားႏွင့္ေပမယ့္ ကၽြန္မကေနာက္က်ေနခဲ့တယ္။ အေ႐ြးကို ျမင္ရတာ စိတ္မေကာင္းစရာပဲေလ.. .။ သည့္ထက္စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတာက အက်င္းကို မေတြ႕ရေသးလို႔ဘဲ. . ၊ ခုခ်ိန္ထိ အက်င္း ေရာက္မလာေသးလို႔ ကၽြန္မေနာက္ဆံတငင္ငင္ျဖစ္ေနတယ္။ ကၽြန္မကို လိုက္.. ပို႔ျဖစ္ေအာင္ပို႔မယ္လို႔ေျပာထားရက္နဲ႔ ကၽြန္မကို အက်င္း ]ကခ်ဳး}ၿပီထင္တယ္။ လည္ေစာင္းၿပီး ႐ြာဘက္ငဲ့ငဲ့ၾကည့္တာကို အေ႐ြးကသိတယ္ထင္တယ္။
]]မခ်ိဳ . .အက်င္းကို ေစာင့္ေနတာလား}}
]]ဟုတ္တယ္.. အေ႐ြး၊ မခ်ိဳျပန္တဲ့ေနမွာ တုံပဲေခ်ာင္းနားအထိ လိုက္ပို႔မယ္ေျပာထားလို႔. .. }}
]]မေစာင္နဲ႔ေတာ့မခ်ိဳ။ အက်င္းမလာေတာ့ဘူ. . ။ လိုက္မပို႔ေတာ့ဘူး. ..}}
]]ဘာရယ္. . }}
]]မေန႔ညက မခ်ိဳအိပ္သြားေတာ့ အက်င္းလာေသးတယ္။ မခ်ိဳက သူ႕ကို ညာတယ္လို႔ ကၽြန္မကိုလာေျပာသြားတယ္။ အထူးနဲ႔ ခ်စ္ေနတာ မဟုတ္ဘူးဆိုၿပီး မခ်ိဳက သူ႕ကိုေျပာတုန္းက သူသိပ္ဝမ္းသာေနတယ္တဲ့. . ။ သူသိပ္ေပ်ာ္သတဲ့.. ။ အဲဒီညက ေပ်ာ္လြန္းလို႔ အိပ္ေတာင္ မေပ်ာ္ဘူးတဲ့ . .။ ဒါေပမယ့္ မခ်ိဳဟာ သူ႕ကိုယုံေအာင္ကိုညာသြားတယ္တဲ့ ။ လူမ်ားေျပာရင္ ဘယ္လိုမွ ငါယုံမယ့္ေကာင္စားမ်ိဳး မဟုတ္ဘူးတဲ့. . ။ ခုေတာ့ ငါ့မ်က္စိနဲ႔ကို တပ္အပ္ျမင္ရေတာ့ ငါ့မ်က္စိကိုေတာင္ငါမယုံဘူးတဲ့. . မခ်ိဳ}}
]]ဘာကိုျမင္တာလဲအေ႐ြး. .၊ သူ႕မ်က္စိနဲ႔ ဘာကိုျမင္တာလဲ.. ဟင္}}
]]ဟို. . တစ္ေန႔ညေနကေရေခ်ာင္းမွာ ေရခပ္သြားတုန္းက အျပန္အေမွာင္ထဲမွာ အထူးက မခ်ိဳလက္ကို ဆြဲကိုင္ထားတာ သူ ျမင္သတဲ့ေလ။ သူတို႔ႏွစ္ေယာက္ကေတာ့ ငါ့ကို ဘယ္ျမင္မလဲတဲ့.. .]မိုင္ကခ်ဴး}လို႔ငါတအားကို ေအာ္ပစ္မိတယ္တဲ့. .။ မခ်ိဳ ငါ့ကို ညာ တယ္ဆိုၿပီး ငိုသံနဲ႔ေျပာတယ္မခ်ိဳရယ္.. }}
]]တကယ္ေတာ့ အက်င္း ]ကခ်ဴး}ေနတာပါလို႔ ေျပာေျပာေနတဲ့ မခ်ိဳကို ကၽြန္ေတာ္. .မ]ကခ်ဴး}ပါဘူး။ မခ်ိဳ. . ]ကခ်ဳး}ေန တာပါလို႔ ငါမခ်ိဳကို ေျပာလိုက္ခ်င္တယ္ဟာ. . ။ ဒါေပမယ့္ ဒီဘ၀ ေျပာခြင့္မႀကဳံေတာ့ပါဘူးေလ. . }}
ကၽြန္မထြက္လာေတာ့ ခပ္လွမ္းလွမ္းခင္တန္းေပၚကေန ေအာ္ျမည္ေနတဲ့ ]ကုကူ..ကုကူ}ဆိုတဲ့ ငွက္ကေလးရဲ႕အသံဟာ လြင့္ပ်ံ႕ လာေနတယ္။ ကုကူငွက္သံေလးဟာ ကၽြန္မေနာက္ကေန ငိုေႂကြးၿပီး လိုက္လာေနတယ္။
အက်င္းရယ္.. မခ်ိဳမညာပါဘူး။ မခ်ိဳ. . မင္းကို မ]ကခ်ဳး}ပါဘူး။ မခ်ိဳ. . အထူးကိုလည္းခင္တယ္။ အက်င္းကိုလည္း ခင္တယ္။ ဒီထဲမွာ အက်င္းဘ၀ဟာ ႏြမ္းပါးဆင္းရဲမွန္းသိလို႔ မခ်ိဳေလ . . အက်င္းကိုပိုခင္မိတယ္။ ပိုၿပီးသနားမိတယ္။ ေရေခ်ာင္း ကအျပန္ အေမွာင္ထဲမွာ အထူးက မခ်ိဳလက္ကို ကိုင္တာမဟုတ္ပါဘူး. . . အက်င္း။ ေမွာင္မဲမဲထဲလမ္းေလၽွာက္ရင္း ခ်ိဳင့္ထဲ ေခ်ာ္က် သြားလို႔အထူးက မခ်ိဳကို ဆြဲထူတာပါ။ ဒါကို အက်င္းက အထင္လြဲသြားတယ္ဆိုေတာ့၊ မခ်ိဳက ]ကခ်ဴး}တယ္လို႔ အက်င္းထင္ေန ေတာ့ မခ်ိဳ.. ဘယ္လိုရွင္းျပရမလဲဟင္... ဘယ္လိုရွင္းျပရမလဲ. .။ ေနာက္. . တစ္ႏွစ္. .ေ႐ႊဖီေပၚခ်ိန္က်ရင္. .. အက်င္းကို မခ်ိဳ ရွင္းျပမယ္ေလ။
ေဟာ. .ကုကူငွက္ကေလးေအာ္ေနၿပီအက်င္း၊ ေ႐ႊဖီငွက္ကေလးေအာ္ေနၿပီ အက်င္းေရ၊ မခ်ိဳလည္း ေ႐ႊဖီငွက္ကေလးလို ေ႐ႊဖီခ်ိန္က်ရင္ ပေလာင္ေတာင္ကို လာခဲ့ဦးမယ္ေလ. . ။ အက်င္းဆီလာခဲ့ဦးမယ္ေလ။ အဲဒီအခါက်ရင္ အက်င္း ကို မခ်ိဳရွင္းျပမယ္ ေလ။ အက်င္းက မခ်ိဳကို ခင္ဦးမွာလားဟင္.. ။ လက္ဖက္ေတြ ကူခူးဦးမွာလားဟင္။ လက္ဖက္ေတြ ကူလိမ္းဦးမွာလားဟင္။ သႀကၤန္ေရေလာင္းဦးမွာလားဟင္။ အက်င္း]ကခ်ဴး}ေနတာပါလို႔စရင္ ]ကၽြန္ေတာ္မ]ကခ်ဴး}ပါဘူးမခ်ိဳ}လို႔ ျပန္ေျပာဦးမွာလားဟင္။
ရင္ထဲမွာ စကားေတြေျပာေနတဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္မရဲ႕မ်က္လုံးထဲမွာ မ်က္ရည္ေတြ ျပည့္ေနၿပီေလ. .။ လာလမ္းေလးကို ျပန္ၾကည့္လိုက္ေတာ့ မီးခိုးတန္းေလးေတြ ထြက္ေနတဲ့ ဆည္းဆာေအာက္က ပန္းလုံး႐ြာကေလးကို မ်က္ရည္ျမဴမႈန္ေတြၾကားက ျမင္ေနရတယ္ေလ။ ခုခ်ိန္ဆိုရင္ အက်င္းလဲ လက္ဖက္ေတြခူးရင္းနဲ႔ ကၽြန္မေရာက္မယ့္ေနရာကို မွန္းဆေနေရာေပါ့...၊
အက်င္းရဲ႕ရင္ထဲမွာေတာ့ မခ်ိဳညာေနတယ္လို႔ တစ္ထစ္ခ်ယုံၾကည္ေနေရာေပါ့။ ေအာင့္အည္းထိန္းသိမ္းထားတဲ့ . . စကားလုံးေလး ေတြဟာလည္း . . အက်င္းရင္ထဲကေန ခုန္ထြက္လာၿပီး ပါးစပ္ဖ်ားမွာ ပြင့္ထြက္လာေရာေပါ့။ အက်င္းရင္ထဲကေန ေၾကေၾကကြဲကြဲနဲ႔ ေအာ္ဟစ္ေနတဲ့ ]]မိုင္ကခ်ဳး}} ဆိုတဲ့အသံေလးဟာ လက္ဖက္ၿခံေတြရဲ႕အေပၚမွာ . . ၊ နမ့္က်င္းေခ်ာင္းေပၚမွာ. . .၊ ပန္လုံး႐ြာေလးေပၚမွာ. . ၊ ျပာမႈိင္းေနတဲ့ေတာင္တန္းေတြအေပၚမွာ . . ၊ မခ်ိဳရဲ႕ အသည္းႏွလုံးေပၚမွာ. ..။ ။
(၁၉၉၉ ခုႏွစ္၊ ဇူလိုင္လ စတိုင္သစ္မဂၢဇင္း အမွတ္၇၆)
